Τετάρτη 28 Ιανουαρίου 2009

Πως θα τους κάνουμε να χάσουν τον ύπνο τους! Τετάρτη, 28 Ιανουαρίου 2009 Σε μία χώρα που ο καθένας κάνει ό,τι θέλει στο όνομα της δημοκρατίας, οι πραγματικά καταπιεσμένοι, οι Έλληνες φορολογούμενοι, παραμένουν σιωπηλοί. Αν κάτι πρέπει να φοβάται η εξουσία είναι η δική τους εξέγερση... Το ελληνικό δημόσιο έπαθε αποπληξία όταν Έλληνες και αλλοδαποί οδηγοί αποφάσισαν να μην πληρώνουν διόδια στην «εθνική οδό» Κορίνθου - Πατρών, στηριζόμενοι στον ορισμό που δίνει η Ευρωπαϊκή Ένωση για το τι είναι πραγματικά Εθνική Οδός. Φανταστείτε τώρα να αρχίζαμε να κυνηγούμε νομικά το ελληνικό δημόσιο και τα φυσικά πρόσωπα που υπογράφουν τις αποφάσεις τους για κάθε μία ενέργεια που αποδεδειγμένα ζημιώνει τους Έλληνες φορολογούμενους. Ας πάρουμε για παράδειγμα τις εκάστοτε επιδοτήσεις που κρίνονται παράνομες από την Ευρωπαϊκή Ένωση και έχουν ως συνέπεια την επιβολή προστίμων προς τη χώρα μας. Από τη στιγμή, λοιπόν, που κάποιοι έχουν αποδεδειγμένα ζημιώσει το δημόσιο, δηλαδή όλους μας, δεν έχουν ευθύνη; Ας πούμε ότι είστε διαχειριστής μιας πολυκατοικίας και αποφασίζετε να μοιράσετε τα χρήματα του ταμείου σε όποιον περαστικό. Οι ένοικοι δεν θα σας ζητήσουν λογαριασμό για τις πράξεις σας; Κι όμως! Στη διαχείριση του δημόσιου χρήματος, όμως, συμπεριφερόμαστε με έναν τελείως διαφορετικό τρόπο. Δίνουμε εν λευκώ τα χρήματα στους «διαχειριστές» και ανεχόμαστε να μη μας δίνουν λογαριασμό για τις πράξεις τους. Για να το πάμε το θέμα ένα βήμα παρακάτω: Από τη στιγμή που πληρώνουμε φόρους και οι φόροι είναι ανταποδοτικοί, δεν θα έπρεπε να εισπράττουμε ανάλογες υπηρεσίες; Θα έπρεπε, και σε αυτό θα συμφωνήσουμε, φαντάζομαι, όλοι. Το πρόβλημα είναι τι κάνουμε από τη στιγμή που διαπιστώνουμε ότι οι φόροι που πληρώνουμε, τα δικά μας λεφτά, κατασπαταλώνται και δεν χρησιμοποιούνται για τον λόγο που δόθηκαν. Αν πηγαίνατε σε ένα καφενείο και ζητούσατε να σας προσφέρουν έναν καφέ και για τον καφέ αυτόν σας χρέωναν 1.000 ευρώ, τι θα κάνατε; Μάλλον θα φωνάζατε την αστυνομία, ακόμη κι αν είχατε μαζί σας το μπλοκ των επιταγών σας. Κι αυτό διότι τα 1.000 ευρώ για ένα καφέ είναι αισχροκέρδεια. Κι όμως! Ανεχόμαστε το επίπεδο των υπηρεσιών που μας προσφέρουν στην υγεία, την παιδεία, τη δημόσια ασφάλεια. Μήπως άραγε πληρώνουμε λιγότερα από τον Ευρωπαίο πολίτη; Όχι! Σίγουρα όμως «εισπράττουμε» τα λιγότερα σε σχέση με οποιονδήποτε άλλον Ευρωπαίο. Δεν με ενδιαφέρει ποιο κόμμα θα βγει στις επόμενες εκλογές, ούτε πότε αυτές θα γίνουν. Δεν με ενδιαφέρουν οι δεσμεύεις τους και τα «συμβόλαια» τιμής που υπογράφουν προς τον ελληνικό λαό. Ούτε και ξέρω αν θα έχω το κουράγιο ακόμη και να παρακολουθήσω άλλη μία φορά την φαρσοκωμωδία των εκλογών, να υποχρεωθώ να ακούω τον κάθε πολιτευτή να αραδιάζει τα ψέματά του μπροστά μας. Δεν με νοιάζει. Τόσο απλά. Με ενδιαφέρει, όμως, τι κάνουν με τα λεφτά μου. Κι είμαι διατεθειμένος να διαθέσω απεριόριστο χρόνο για να τους υποχρεώσω να σέβονται τα χρήματά μου και να σκέφτονται πολύ πριν αποφασίσουν να βάλουν κάπου την υπογραφή τους. Ακόμη περισσότερο θα ήθελα να κερδίσω το δικαίωμα να μην πληρώνω για τις κακές τους υπηρεσίες. Νομικός δεν είμαι. Περισσότερες γνώσεις δεν έχω για το πώς μπορούμε να τους ταρακουνήσομε. Να τους κάνουμε πραγματικά να χάσουν τον ύπνο τους. Να τους υποχρεώσουμε να δουλέψουν, όπως είμαστε εμείς υποχρεωμένοι να δουλεύουμε, να τρέχουμε από το πρωί ως το βράδυ για να μαζέψουμε τους φόρους τους. Αλλά είναι βέβαιο ότι αν μαζευτούμε και άλλοι άνθρωποι που έχουμε βαρεθεί το ίδιο, θα τους υποσχεθούμε... μαγικές μέρες και νύκτες. Θανάσης Μαυρίδης thanasis.mavridis@capital.gr http://mavridis.capitalblogs.gr/showArticle.asp?id=16062&blid=2

Τετάρτη 21 Ιανουαρίου 2009

Να μας πουν την αλήθεια Τετάρτη, 21 Ιανουαρίου 2009 Το μεγάλο πρόβλημα των ελληνικών τραπεζών είναι η έκθεσή τους στις χώρες του εξωτερικού. Έχουν δανείσει μεγάλα ποσά σε σχέση με τις καταθέσεις τους και αυτή τη στιγμή κινδυνεύουν να γράψουν σημαντικές ζημίες. Το δεύτερο πακέτο θα τεθεί αργά ή γρήγορα επί τάπητος...Πριν από ενάμιση χρόνο ρωτήθηκε ένας τραπεζίτης για ποιο λόγο «σήκωναν» καταθέσεις από την ελληνική αγορά με επιθετικό τρόπο. Κι εκείνος απάντησε ότι στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης υπήρχαν μοναδικές ευκαιρίες. Το υψηλό spread δημιουργούσε συνθήκες υπερκερδών. Σήμερα θα έχει σίγουρα αναθεωρήσει τις απόψεις του. Το πρόβλημα είναι ότι στο μεταξύ θα πρέπει να βρει λύσεις, καθώς δύσκολα οι δανειζόμενοι θα μπορέσουν να επιστρέψουν τα καταναλωτικά τους δάνεια. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά το τελευταίο διάστημα παρατηρείται σε ορισμένες περιπτώσεις και μείωση των καταθέσεων σε θυγατρικές ελληνικών τραπεζών. Η κατάσταση είναι αρκετά σοβαρή και μέχρι σήμερα δεν έχουμε ακούσει παρά μόνο μισές αλήθειες. Το καλύτερο που έχουν να κάνουν είναι να ενημερώσουν για την πραγματική διάσταση του προβλήματος τους μετόχους τους. Στους μετόχους θα απευθυνθούν αύριο για αύξηση κεφαλαίου και δεν είναι τίμιο να μάθουν οι μέτοχοι, οι πραγματικοί ιδιοκτήτες των εταιρειών, τελευταίοι την αλήθεια, σαν να πρόκειται για απατημένους συζύγους. Η Τράπεζα της Ελλάδος παρακολουθεί πολύ στενά τις εξελίξεις. Μέχρι σήμερα ο κ. Προβόπουλος έχει δείξει ότι δεν θα ανεχτεί να παιχτούν παιγνίδια σε βάρος του ίδιου του συστήματος. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι έβαλε βέτο στην προσπάθεια κάποιων κύκλων να τοποθετήσουν τον κ. Χατζηεμανουήλ στην θέση του υποδιοικητή. Την εποχή αυτή δεν χρειάζονται σε αυτές τις θέσεις στελέχη του κομματικού μηχανισμού, αλλά άνθρωποι με πείρα στις αγορές και με ιδιαίτερες ικανότητες. Η συνέχεια θα είναι πολύ δύσκολη και τα επεισόδια της κρίσης βρίσκονται ακόμη μπροστά μας. Το δεύτερο πακέτο είναι μία λύση, αλλά όχι πανάκεια. Πάνω απ’ όλα χρειάζεται οι διοικήσεις των τραπεζών να αλλάξουν πολιτική. Κι όταν συμπεριφέρονται σαν να μη συμβαίνει τίποτα, αυτό από μόνο του δεν είναι καλό σημάδι...Θανάσης Μαυρίδης thanasis.mavridis@capital.gr http://mavridis.capitalblogs.gr/showArticle.asp?id=15894&blid=2

Δευτέρα 19 Ιανουαρίου 2009

Ελλάς Περιορισμένης Ευθύνης (Ε.Π.Ε.)
Δευτέρα, 19 Ιανουαρίου 2009
Βρε καλώς την επιτήρησιν! Βρε καλώς και τα καρδάσια τους Τούρκους δίπλα και άνωθεν των πόλεων ημών. Πώς? Μα να μην τους καλώσορίσω? Άμα ειπώ έτερον τί με κατηγορούν δια "τουρκοφοβία". Λοιπόν, μαγκες, πάρτε το χαμπάρι. Το πάιζαμε πολύ καιρό Α.Ε (Ανεξάρτητος Ελλάς), αλλά απεδείχδημεν Ε.Π.Ε. : Ελλάς Περιορισμένης Ευθύνης. Και αργά ή γρήγορα, με το λαϊκισμό (που εν τω λόγω εκφράζεται δια του δημοτικισμού, διότι λαϊκισμός της γλωσσης είναι η Γραμματική των Ναζί), την καθολική διαφθορά, το χάιδεμα του χειροτέρου και του αθλιοτέρου και τα χρέη γενεών δεκατεσσάρων θα γίνουμε και Ο.Ε. Τουτέστιν Ομηρος Ελλάς (Ο.Ε.). Τι να πρωτοειπώ και τι να αναφέρω? Την αθλιότητα της απαγωγής γηραιού και ασθενούς ανθρώπου που ακόμη αγνοείται? Εβγήκε καμμιά άκρη ή θα γίνουμε εντελώς Σικάγο, μ'ενα Καλάσνικοφ έκαστος? Την απιστευτότητα των μηδενικών (0) προσαγωγών δια το ζήτημα της καθαριστρίας που έφαγε το βιτριόλι(!!!)? Η γυναίκα εζητα απλώς τα δικαιώματά της και των συναδέλφων της. Το δόγμα ότι ο Προεδρος της Δημοκρατίας (ό,τι και να πιστεύω δια το παρελθόν του) πρέπει να παίρνει άδεια απο το Τουρκικό επιτελείο δια να εκφωνήσει λόγον επί ελληνικού εδάφους ενώ οι Τούρκοι υπουργοί λένε ό,τι τους κατέβει (επίσης επί Ελληνικού εδάφους, πάρεξ και απωλέσαμε την Θράκη και το έχασα το επεισοδιον)? Τα καθημερινά ΑίΣΧΗ που βλέπω, ακούω και ζω? Αλλά βεβάιως, ουδείς ευθύνεται και (βεβαιότερον) ουδείς φιλοτιμείται. Λοιπόν, πάρτε το χαμπάρι. Το προβλημά μας δεν είναι η Ελλάς ως ΕΠΕ, αλλά εμείς οι ίδιοι. Εγκέφαλοι Περιορισμένης Ευθύνης. Πως είπατε? Ναι, ναι, "ωχ αδελφε, τι κάθεσαι και λές". ΥΓ Ως προς τα χρηματιστηριακά, τα έχουμε ειπεί και τα ξεύρετε. Δεν είναι δυνατόν να δύναται ο Αράπογλου και οι παρ' ημίν τραπεζίται να αγοράσουν (ακόμη) το σύμπαν ως προς τας αλλοδαπάς τράπεζας. Αργά ή γρήγορα είτε ο είς είτε ο άλλος θα πρέπει να κάμει κίνησιν. Κι αν δεν κάμουν αυτοί, θα κάμουμε ημείς. Απλούν. http://thrassos.capitalblogs.gr/showArticle.asp?id=15861&blid=10#commentsstart

Κυριακή 18 Ιανουαρίου 2009

Ποιοι θυμούνται τη βέργα; Παρασκευή, 16 Ιανουαρίου 2009 Στα παλιά τα χρόνια ένας άτακτος μαθητής είχε την ατυχία να μετρήσει πολλές φορές την αντοχή της παλάμης του στη βέργα του δασκάλου του. Εκείνο δε το βουητό που έκανε η βέργα σχίζοντας τον αέρα ήταν πραγματικός εφιάλτης. Τον ίδιο αέρα ακούγαμε όταν οι κουκουλοφόροι διέλυσαν το κέντρο της Αθήνας. Τώρα, ήρθε η ώρα της παλάμης. Ο ξένος τύπος μας σέρνει ολημερίς και ολονυκτίς τα εξ αμάξης. Και κάποιοι ξένοι δημοσιογράφοι μας βλέπουν ως Δούρειο Ίππο που θα ρίξει τα τείχη της ζώνης του ευρώ. Όσο για την εγκληματικότητα; Μας θεωρούν κάτι σαν το Μεξικό, στην καλύτερη πάντα των περιπτώσεων. Όλα αυτά μπορεί να μοιάζουν λίγο υπερβολικά και ίσως είναι. Δεν είναι όμως ψεύτικα. Δεν υπάρχει συνομωσία κατά της Ελλάδος. Εκείνο που υπάρχει είναι αγανάκτηση, καθώς έχουν βαρεθεί να ασχολούνται συνεχώς μαζί μας. Θεωρούν –και όχι άδικα– ότι μας τα έδωσαν όλα: Χρήματα, πολιτική στήριξη, μοναδικές ευκαιρίες σε μία περίοδο κοσμοϊστορικών γεωπολιτικών αλλαγών και ότι εμείς συμπεριφερθήκαμε με τρόπο ελαφρύ. Τώρα άρχισαν να πέφτουν οι ξυλιές στο χέρι. Έχουμε απλώσει την παλάμη και έχουμε κλείσει τα μάτια, πιστεύοντας ότι έτσι θα ελαφρύνουμε τον πόνο. Κι ήρθε η πρώτη, η υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της χώρας. Κι αφού ο δάσκαλος άρχισε τη «διαπαιδαγώγηση», είναι βέβαιο ότι η βέργα θα συνεχίσει να ανεβοκατεβαίνει... Το ερώτημα είναι αν η πολιτική της βέργας βοηθούσε στη διαπαιδαγώγηση των Παίδων ή όχι.. Το σίγουρο είναι ότι δημιουργούσε φόβο. Τόσο στον άτακτο μαθητή όσο και στους υπόλοιπους που σκεφτόντουσαν να ρέψουν προς την αταξία. Κι ο άτακτος μαθητής μπορεί να συνήθιζε μετά από το πολύ ξύλο τη «διαδικασία», αλλά οι υπόλοιποι έκαναν σίγουρα ένα βήμα πίσω. Κι έτσι κρατιόντουσαν οι ισορροπίες. Η Ευρωπαϊκή Ένωση μας έχει κατατάξει εδώ και καιρό στα άτακτα παιδιά. Αυτό που φοβούνται, όμως, είναι μήπως εμείς συμπαρασύρουμε κι άλλους στη στάνη των μαύρων προβάτων. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι οι άνθρωποι έχουν καταλάβει ότι εμείς δεν αλλάζουμε εύκολα μυαλά. Αυτό που φοβούνται, όμως, είναι μήπως εμείς συμπαρασύρουμε κι άλλους στη στάνη των μαύρων προβάτων. Και πως να μη φοβούνται κάτι τέτοιο, όταν μετά την υποβάθμιση το μόνο που βρήκαμε να πούμε είναι ότι μας νοιάζει η κοινωνική συνοχή της χώρας περισσότερο από την αύξηση του χρέους; Κάτι τέτοια ακούνε στις Βρυξέλλες και παθαίνουν νευρικό κλονισμό. Ίσως ελπίζουμε να τη γλιτώσουμε λόγω της γενικότερης κρίσης. Επειδή κι άλλες χώρες είναι έτοιμες να... παρασπονδήσουν. Πάλι ανατρέχω στα παλιά μαθητικά χρόνια. Όταν λοιπόν γινότανε μεγάλη φασαρία στην τάξη, ο δάσκαλος τιμωρούσε και πάλι τους συνήθεις υπόπτους. Ακόμη κι αν δεν ήσαν εκείνοι που είχαν προκαλέσει την αναταραχή. Κι όσο πιο μεγάλη ήταν η φασαρία στην τάξη, τόσο πιο σκληρή ήταν η τιμωρία... Θανάσης Μαυρίδης thanasis.mavridis@capital.gr http://mavridis.capitalblogs.gr/showArticle.asp?id=15777&blid=2

Τετάρτη 14 Ιανουαρίου 2009

Το πάρτι χάλασε ο "πορτοκαλής συναγερμός"... Τετάρτη, 14 Ιανουαρίου Τα πρώτα 2,55 δισεκατομμύρια ευρώ τα «βρήκαμε». Μην ξεχνάμε, όμως, ότι χρειαζόμαστε φέτος τουλάχιστον 47,5 δισεκατομμύρια ευρώ ακόμη. Την ίδια ώρα που πανηγυρίζαμε, το spread των 10 ετών ομολόγων έκανε νέο άλμα, στις 236 μονάδες σε σχέση με τα γερμανικά ομόλογα. Εντάξει, δουλειά των πολιτικών είναι να θριαμβολογούν. Διοχετεύθηκαν, λοιπόν, χτες από διάφορα «κανάλια» διθύραμβοι που έγιναν «ρουλεμάν» σε Μέσα Ενημέρωσης. Κατανοούμε την αγωνία του Οικονομικού Επιτελείου της κυβέρνησης, αλλά τα πράγματα δεν είναι και τόσο απλά.Μπορεί να βρήκαμε σχετικά εύκολα 2,55 δισεκατομμύρια ευρώ και με ευνοϊκούς όρους, αλλά αυτό δεν έχει να κάνει με τον βαθμό εμπιστοσύνης των ξένων στην ελληνική Οικονομία. Μην παρανοήσουμε τα πράγματα. Κι είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι το απόγευμα το spread των ελληνικών ομολόγων έκανε νέο άλμα στις 236 μονάδες σε σχέση με τα γερμανικά ομόλογα. Με άλλα λόγια περάσαμε στον λεγόμενο «πορτοκαλή συναγερμό», όπως συμβαίνει από τις 230 μονάδες και πάνω. Δεν μπορεί, λοιπόν, το πρωί να μας εμπιστεύονται και το βράδυ να μας αποστρέφονται. Θα ήταν σχιζοφρενικό...Η μεγαλύτερη δυσκολία στην προσπάθειά μας να βρούμε κεφάλαια από τους ξένους επενδυτές είναι ότι το ίδιο ακριβώς πράγμα επιδιώκουν και άλλες χώρες με ισχυρότερη Οικονομία από τη δική μας. Θα βγαίναμε, λοιπόν, και θα πανηγυρίζαμε αν υπήρχε μία μεγαλύτερη έκδοση (όχι σε βραχυπρόθεσμο δανεισμό) που θα καλυπτότανε από το εξωτερικό και σε επιτόκια κοντά σε εκείνα που δανείζεται το γερμανικό δημόσια. Δεν λέμε ότι δεν ήταν καλό αυτό που συνέβη χτες. Αλλά είναι αποπροσανατολιστικό το να πανηγυρίζει κανείς...Η χτεσινή δημοπρασία, όμως, είχε ένα θετικό. Δημιουργεί μία «πίεση» για να αρχίσουν να πέφτουν τα επιτόκια στις προθεσμιακές καταθέσεις. Δεν λύνει το πρόβλημα, αλλά δημιουργεί μία τάση. Εκτός και αν οι τράπεζες θέλουν να εξακολουθήσουν να δανείζονται με 6% (για παράδειγμα) και να δανείζουν το ελληνικό δημόσιο, τον μεγάλο τους πλέον συνεταίρο, με 2,5%...Η χτεσινή δημοπρασία δεν καλύφθηκε μόνο από τις ελληνικές τράπεζες, όπως διοχέτευσαν από την άλλη πλευρά «κανάλια» της αντιπολίτευσης. Οι ξένοι επενδυτές ήσαν εκείνοι που είδαν μία «ευκαιρία» στο γεγονός ότι επρόκειτο για βραχυπρόθεσμα ομόλογα. Δεν ήταν ένα «στημένο» παιγνίδι και καλό είναι να ξεκαθαρίζουμε τα πράγματα. Αυτό τουλάχιστον αναφέρει το ρεπορτάζ. Τα πρώτα δείγματα γραφής της νέας ηγεσίας του Υπουργείου Οικονομίας είναι καλά. Το ότι συζητά το θέμα της επαναφοράς του αφορολόγητου των ελεύθερων επαγγελματιών, ότι συζητά για την κρίση με τη συμμετοχή και του κ. Προβόπουλου σε θεσμοθετημένο όργανο, είναι καλά δείγματα. Καλό όμως είναι να μη ξεφύγουν από την ουσία και μπλέξουν σε παιγνίδια επικοινωνιακού τύπου που αργά ή γρήγορα θα αποδειχτούν ανώφελα. Θα θυμάστε το πώς κατέρρευσε ο μύθος της ισχυρής Οικονομίας του κ. Σημίτη. Κατέρρευσε διότι δεν υπήρξε ποτέ...Τα πράγματα δεν είναι εύκολα και τα επόμενα χρήματα θα τα βρει δύσκολα το ελληνικό δημόσιο, εκτός και αν η κατάσταση βελτιωθεί γρήγορα και αισθητά στις διεθνείς αγορές. Αυτό το ξέρουμε, το περιμένουμε. Κάτω από τις οποιεσδήποτε συνθήκες, τα χρήματα θα βρεθούν. Μπορεί να μας κοστίσει κάτι τις παραπάνω, μπορεί να μας δυσκολεύσει αρκετά, αλλά οι πιθανότητες είναι υπέρ του να βγάλουμε κι αυτή τη χρονιά. Μην ξεχνάτε ότι το κόστος της «συντήρησης» της ελληνικής Οικονομίας για τους Ευρωπαίους είναι πολύ μικρότερο από εκείνο μιας πιθανής κατάρρευσης. Το παιγνίδι, όμως, δεν θα παιχτεί εκεί. Αλλά στο αν μπορέσουμε να αξιοποιήσουμε τις όποιες νέες ευκαιρίες μας παρουσιαστούν και πάλι ελέω Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τότε μπορεί και να μειωθεί το spread στα δεκαετή ομόλογα...Θανάσης Μαυρίδηςthanasis.mavridis@capital.gr http://mavridis.capitalblogs.gr/showArticle.asp?id=15734&blid=2

Δευτέρα 12 Ιανουαρίου 2009

Ελληνοτουρκικά:
στρατηγική υποτροπή
Δευτέρα, 12 Ιανουαρίου
και τι ακριβώς συμβαίνει στο Αιγαίο;
Στην οικονομική κρίση και στην κοινωνική ένταση, έρχεται να προστεθεί η επανεμφάνιση ενός χρόνιου ζητήματος, που όμως κατά γενική εκτίμηση είχε τεθεί υπό έλεγχο και πάντως δεν δημιουργούσε άμεσους κινδύνους με τον τρόπο που αυτό συνέβαινε τακτικά, και για ορισμένες περιόδους αδιάκοπα, στο παρελθόν. Η επιδείνωση του κλίματος στα ελληνοτουρκικά και τα πολεμικά παιχνίδια στο Αιγαίο, πέρα από την απειλή ενός τυχαίου γεγονότος που μπορεί να πυροδοτήσει ένα ντόμινο χωρίς προβλέψιμη κατάληξη, έχει και μια άλλη σοβαρή παρενέργεια στη σημερινή συγκυρία. Η μείωση των εξοπλισμών είναι για την Ελλάδα ο μόνος ορατός τρόπος ουσιαστικής συγκράτησης των δημοσίων δαπανών σε μια φάση όπου τα οικονομικά βρίσκονται στο κόκκινο και η διεθνής κρίση δίνει δείγματα επιδείνωσης (αντί της προσδοκώμενης ανάκαμψης) μέσα στο 2009. Το ίδιο βέβαια ισχύει και για την Τουρκία. Αλλά εκεί τα πράγματα είναι λιγότερο απλά. Μια οικονομική αιμορραγία ίσως να μην την απεύχονται, για παράδειγμα, οι Τούρκοι στρατηγοί. Βρίσκονται σε πια σε μετωπική και ανεπίστρεπτη σύγκρουση με την κυβέρνηση Ερντογάν, με αφορμή το σκάνδαλο Εργκενεκόν, μια τουρκική εκδοχή παρακρατικής «καρφίτσας» γιγαντιαίων διαστάσεων, με τελικό σκοπό την ανατροπή του κυβερνώντος κόμματος, ως αντικεμαλικού και ισλαμιστικού. Οι στρατηγοί για την ώρα χάνουν, ή πάντως δεν κερδίζουν, όπως είχαν συνηθίσει, σε αυτή τη σύγκρουση. Δεν θα τους πείραζε, λοιπόν, να δουν την κυβέρνηση Ερντογάν να πιέζεται οικονομικά, να μην μπορεί να ανταποκριθεί σε υποσχέσεις, να πλήττεται από την ύφεση και να χρεώνεται πολιτικά τις κοινωνικές της συνέπειες. Μια όξυνση με την Ελλάδα, εκτός από τα πολιτικά προβλήματα και την εκ των πραγμάτων ενίσχυση του ρόλου τους, θα ενισχύσει και το αιώνιο αίτημά τους για περισσότερες οικονομικές θυσίες για τις ένοπλες δυνάμεις. Υπάρχει, όμως, και μια πιο ανησυχητική, λιγότερο συγκυριακή πτυχή της όξυνσης. Η Τουρκία δείχνει πως έχει πάρει απόφαση ότι πλήρης ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι εφικτή. Επομένως, όσο η Ευρώπη υποχωρεί στην τουρκική ατζέντα, όταν δεν είναι πια στην κορυφή της, η εκπλήρωση των υποχρεώσεων που τη συνοδεύουν δεν αποτελεί προτεραιότητα. Η εκτόνωση στο Αιγαίο συνδεόταν άμεσα με την ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας. Μια «ειδική σχέση», όσο προνομιακή κι αν είναι, δεν περιλαμβάνει από τη φύση της την υποχρέωση για πλήρη αφομοίωση του κοινοτικού κεκτημένου. Επίσης, οι Ευρωπαίοι θα έχουν εκ των πραγμάτων λιγότερο ενδιαφέρον για την κατάσταση που θα επικρατεί στα ελληνοτουρκικά. Λιγότερες υποχρεώσεις, λιγότερες δεσμεύσεις, λιγότερος έλεγχος και μικρότερη πίεση από την Ευρώπη σημαίνουν για την Τουρκία ένα πεδίο επανόδου σε πιο παραδοσιακές ιεραρχήσεις στη διπλωματική και τη στρατιωτική της πρακτική. Και αυτή η υποτροπή είναι στρατηγικού χαρακτήρα.